Een gedicht van Inge Lievaart die deze week overleed
Op de vloer van het zijn ligt de angst.
Of is er geen vloer en is dat de angst
van het hart dat verlangt
en schreeuwt om een hand die vangt?
Tot de vloer van het zijn daalde Eén
en vond er geen vloer, doodschrik alleen.
Toen, met al onze last,
hing Hij aan God, hield Hij zich vast.
Op de vloer van mijn zijn staat de rust.
Werd Hij niet die vloer, is dat niet die rust,
die hand die ons houdt,
door geen vergeefs vertrouwd?
Geef een reactie